De amor e primavera

http://www.xunta.es/linguagalega/linguadenamorar_categoria_b

127 A estación
Están a derrubala. Ese lugar q só me trae recordos de bolboretas no estómago, d esperas interminables, d carreiras pra non chegar tarde, d desexar caber na túa maleta,d apertas q duraban ata a mañá seguinte, q nin Toranks e Songoanda fusionábanse tan forte. Están a derrubala, parece un sinal pra q eu faga o mesmo q ti fixeches con estas lembranzas.

126 O balance coas tripas na man
Q mágoa que non sexas ti,
q xa os 2 nos désemos conta,
q a distancia puxera todo no seu sitio,
q acabes mesturándote cos descoñecidos.

Q ben q atopes alguén mellor,
q só me queden de ti boas lembranzas,
q nunca pediras todo o que che dei,
q sempre atenderas os laios q eu calaba.

Q mágoa non poder esquecerte,
q arrepiante pensar en poder facelo.

Pra gañar hai que participar, pero tamén facer publicidade, algún día o farei, só pra comprobar que isto tampouco se me da ben. Precisase fracasar de cando en vez pra volver poñer os pes no chan.

Pra quedar con bo sabor de boca, volvo escoitar isto que nunca me cansa:

procrastinación

As tres leis fundamentais de Parkinson son:

1. "O traballo expandese ata encher o tempo de que se dispón para a súa realización".
2. "Os gastos aumentan ata cubrir os ingresos".
3. "O tempo dedicado a calquer tema da axenda é inversamente proporcional a súa importancia".

Mañán porei a foto...

quecer ou non quecer, esa é a cuestion.

¿Que porqué estou cada ano nun sitio?, ¿queres que che fale coma se confiase en ti? porque se non tesme que dar máis tempo, tería que inventar a resposta.
Supoño que é porque busco algo que me faga parar, que me agarre, ou un obxectivo polo que continuar en movemento; busco a alguén que se arrisque a facerme unha boa oferta. Non quero quedar queda porque é a mellor excusa para todos os meus fracasos e porque sinto que estou perdéndome algo.