Ás veces, penso que sería feliz soamente vendo boas películas, todo o día nunha realidade parelela, pero sen consecuencias nocivas para a saúde a longo prazo. Imaxinar sen esforzo algún. Outras veces, cando a preguiza me deixa en paz, penso que tería que comezar a escribir en serio as miñas entrañas para dar vida ás estrañas historias que viven na miña cabeza. Xusto ó espertarme, coller algo no que se poida pintar e recollelo ou grabalo con voz; cómo me gustaría poder sacarlle fotos ás ideas.
No hay comentarios:
Publicar un comentario